Ένα εκατομμύριο και πλέον Πρόσφυγες και Μετανάστες – θύματα πολέμων, εμφύλιων συρράξεων, θρησκευτικής μισαλλοδοξίας και οικονομικών καταστροφών – διέσχισαν το Αιγαίο και πέρασαν από τη χώρα μας το 2015, με προορισμό κάποια χώρα του ευρωπαϊκού βορρά, προκειμένου να κατακτήσουν το αυτονόητο για μας το απόλυτο ζητούμενο για εκείνους: μια αξιοπρεπή και ασφαλή ζωή.
Ωστόσο, στις αρχές του 2016, οι συνθήκες άλλαξαν, φράχτες υψώθηκαν και η βαλκανική οδός έκλεισε ερμητικά, με αποτέλεσμα να εγκλωβιστούν στη χώρα μας πάνω από 50.000 ταλαιπωρημένοι συνάνθρωποί μας. Δύσκολα το συνειδητοποίησαν, αλλά σιγά-σιγά αντιλαμβάνονται ότι το όνειρό τους θα παραμείνει όνειρο. Βέβαια, στο μέλλον κάποιοι απ’ αυτούς θα τα καταφέρουν μέσα από τις διαδικασίες ασύλου στο πλαίσιο της συμφωνίας Ε.Ε – Τουρκίας.
Όμως ένας σημαντικός αριθμός θα παραμείνει στη χώρα μας, που έτσι κι αλλιώς γνωρίζει καλά από προσφυγιά.Στο μεταξύ, στα νησιά του Αιγαίου εξακολουθούν να καταφθάνουν καθημερινά, αλλά με εμφανώς μειωμένους ρυθμούς, νέοι Πρόσφυγες και Μετανάστες, που εγκλωβίζονται εκεί κρατούμενοι πλέον σε κλειστά κέντρα φιλοξενίας και κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Η επαναπροώθησή τους στην Τουρκία, στη βάση της συμφωνίας Ε.Ε - Τουρκίας, τρομάζει τους περισσότερους, καθώς εκτιμούν ότι δεν πρόκειται για «ασφαλή» χώρα. Εξάλλου, προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι Πρόσφυγες – Μετανάστες που έχουν εφοδιαστεί με εξάμηνες ή μηνιαίες άδειες παραμονής. Και αυτό γιατί σύμφωνα με το νόμο, μόλις λήγουν οι άδειες πρέπει να συλλαμβάνονται και να κρατούνται σε αστυνομικά τμήματα, σε συνθήκες σκληρές, αν κρίνουμε από την πρόσφατη εμπειρία σε ορισμένα αστυνομικά τμήματα, όπου επιδείχθηκαν συμπεριφορές μη ανοχής απέναντι στους Πρόσφυγες. Συμπεριφορές που δίνουν δικαιώματα σε λόγια μίσους και πράξεις βίας χρυσαυγιτών, οι οποίοι καραδοκούν για να εκδηλώσουν με κάθε τρόπο το ρατσισμό τους.
Αυτό, όμως, θα μείνει στα νοσηρά μυαλά τους γιατί το ρεύμα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, που γιγαντώθηκε με αφορμή το Προσφυγικό, θα σταθεί εμπόδιο στον τρόμο και το φόβο που θέλουν να επιβάλλουν στις γειτονιές της Αθήνας, του Πειραιά, της Ελλάδας, όπως στο παρελθόν.
Από την πλευρά της, η ελληνική κυβέρνηση όλο αυτό το διάστημα προσπαθεί, με λάθη και καθυστερήσεις, να δημιουργήσει δομές -ανοιχτά κέντρα φιλοξενίας διασκορπισμένα σε όλη τη χώρα- για να αντιμετωπίσει την άμεση εγκατάστασή τους. Στα κέντρα αυτά, αδιαμφισβήτητα καλύτερα από τις σκηνές στο ύπαιθρο, στοιβάζονται 1.000 έως 2.000 ανθρώπινες ψυχές: νέοι, οικογένειες, ασυνόδευτα παιδιά, άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας.
Στη διάρκεια αυτής της πρωτόφαντης κρίσης, οι Έλληνες πολίτες στη συντριπτική πλειοψηφία τους στέκονται αλληλέγγυοι στους Πρόσφυγες και Μετανάστες, γράφοντας -μαζί με ξένους αλληλέγγυους που ήλθαν για να συνδράμουν- λαμπρές σελίδες ανθρωπιάς, ευαισθησίας και αλληλεγγύης, είτε πρόκειται για την υποδοχή στα νησιά, είτε για τη φροντίδα στο λιμάνι του Πειραιά και τα ανοιχτά κέντρα φιλοξενίας σε όλη τη χώρα.
Δημιουργήθηκε ένα παγκόσμιο κίνημα υποστήριξης των Προσφύγων. Απόδειξη αυτής της ζεστασιάς οι αγκαλιές και τα χαμόγελα των προσφυγόπουλων, που άφησαν πίσω τους νεκρούς, ερείπια και πόλεμο, για τον οποίο κανείς δεν μιλάει. Μια «ιερή σιωπή» καλύπτει τη συνενοχή των υπαιτίων του πολέμου, που είναι έργο της αγαστής συμμαχίας ακόμα και κρατών-μελών της ΕΕ, η οποία στη συνέχεια και αντίθετα προς τις αρχές της, έκλεισε τα σύνορα και φόρτωσε με επιπλέον προβλήματα μια χώρα που μαστίζεται από βαθιά οικονομική κρίση.
Σ΄ αυτές τις συνθήκες λοιπόν, καλούμαστε σήμερα να δούμε την επόμενη μέρα, με προίκα μας το κλίμα της αλληλεγγύης και της προσφοράς του κόσμου, που πρέπει να διατηρηθεί, να αξιοποιηθεί και να αυξηθεί.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τα ανοιχτά κέντρα φιλοξενίας, αλλά πολύ περισσότερο τα κλειστά είναι προσωρινού χαρακτήρα.
Η ελληνική κυβέρνηση, με τις όποιες καλές της προθέσεις και αναλαμβάνοντας ένα δυσανάλογο βάρος, κινείται στα περιορισμένα πλαίσια που δημιουργούν η οικονομική κρίση, οι ευρωπαϊκές συμφωνίες και οι διεθνείς αλληλεξαρτήσεις. Και μέσα σ’ αυτά οφείλει να διαμορφώσει ένα πλαίσιο συνύπαρξης και λειτουργικής «ενσωμάτωσης» των Προσφύγων που θα επιλέξουν ή θα υποχρεωθούν να παραμείνουν στη χώρα μας.
Οι Πρόσφυγες, οι Μετανάστες πρέπει να αποκτήσουν άμεσα νομιμοποιητικά έγγραφα στη χώρα. Οι εμπειρίες από τις προηγούμενες τρείς και πλέον δεκαετίες -με ανθρώπους χωρίς χαρτιά στο έλεος της αστυνομικής κρατικής αυθαιρεσίας και της επαγγελματικής εκμετάλλευσης λόγω της παράνομης διαμονής τους, της ανασφάλιστης εργασίας, της έλλειψης πρόσβασης σε δομές υγείας, με σημαντικές δυσκολίες στην εκπαίδευση των παιδιών τους, με άνιση μεταχείριση έναντι των άλλων εργαζομένων πολιτών, με άνιση αντιμετώπιση από το κράτος σε σχέση με το σύνολο των δικαιωμάτων τους- πρέπει να μας καθοδηγήσουν σε αποφάσεις ορθής διαχείρισης των νέων Προσφύγων και Μεταναστών, τακτοποιώντας ταυτόχρονα και τις πολύ σημαντικές εκκρεμότητες του παρελθόντος.
Οφείλουμε να χαράξουμε μια πολιτική ισότιμης λειτουργικής ένταξης των Προσφύγων και Μεταναστών στη καθημερινή ζωή της χώρας μας, σεβόμενοι τις ιδιαιτερότητες τους, τον πολιτισμό τους, τις αξίες τους.
Ο Πειραιάς, το λιμάνι του, όλη αυτή την περίοδο ήταν το σημείο διέλευσης του τεράστιου όγκου Προσφύγων και Μεταναστών από τα νησιά προς τα βόρεια σύνορα της χώρας για να περάσουν στη Δυτική Ευρώπη. Αλληλέγγυοι πολίτες οργάνωσαν επιτροπή υποδοχής προσφέροντας ένα ζεστό λόγο και αναγκαία εφόδια για να μπορέσουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Από τη στιγμή που δυσκόλεψε η έξοδος τους από τη χώρα και μετά το οριστικό κλείσιμο των συνόρων από τις γειτονικές χώρες εγκλωβίστηκαν στο λιμάνι περίπου 5.500 Μετανάστες και Πρόσφυγες. Φιλοξενήθηκαν στις εγκαταστάσεις του ΟΛΠ στις πύλες του λιμανιού σε πολύ δύσκολες συνθήκες διαμονής, υγιεινής και διατροφής. Αλληλέγγυοι Πειραιώτες και μη στήριξαν το όλο εγχείρημα οικονομικά και πρακτικά. Οργάνωσαν συσσίτια, ιατρεία, την καθαριότητα των χώρων, συνεργάστηκαν με τις αρχές για την αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων παρά τις όποιες διαφορετικές αντιλήψεις και στάσεις του καθενός. Ένα πρωτοφανές κίνημα προσφοράς τροφίμων, ρούχων, φαρμάκων και λοιπών υλικών αναπτύχθηκε.
Η «Παμπειραϊκή Πρωτοβουλία Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών» κατόρθωσε να συσπειρώσει ευρείες δυνάμεις αλληλέγγυων πολιτών με πλήθος διαφορετικών απόψεων και καταβολών στον κοινό στόχο. Στις αποθήκες της Παμπειραϊκής συνέρρεε πλήθος κόσμου καθημερινά για να προσφέρει εθελοντικά στους Πρόσφυγες. Τώρα, όσο δημιουργούνται ανοιχτές δομές φιλοξενίας σε διάφορα σημεία τις χώρας, το λιμάνι του Πειραιά σιγά σιγά αδειάζει. Ωστόσο, δεν αποκλείεται η πιθανότητα να μην απορροφηθούν άμεσα από ανοιχτά κέντρα φιλοξενίας κάποιοι Πρόσφυγες και Μετανάστες, που βρίσκονται στο λιμάνι.
Η πόλη του Πειραιά πρέπει μέσα στο γενικότερο σχεδιασμό να δημιουργήσει όρους διαμονής για τους Πρόσφυγες και Μετανάστες σε κενά κτίρια ή ενοικιαζόμενα διαμερίσματα της πόλης. Υπάρχουν διάφορα προγράμματα ενίσχυσης αυτής της δράσης καθώς και πετυχημένα παραδείγματα στέγασης στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό κόσμο. Υπάρχει και το πρόγραμμα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Και αυτό γιατί οι μέρες του λιμανιού πρέπει να τελειώσουν.
Η πόλη μας οφείλει να συμμετέχει στον κεντρικό σχεδιασμό για μετεγκατάσταση των Προσφύγων και των Μεταναστών από τα ανοιχτά κέντρα φιλοξενίας σε χώρους μέσα στις πόλεις και τα χωριά, όπου θα αρχίσουν να οργανώνουν τη ζωή τους. Η εκπαίδευση των παιδιών αλλά και των μεγάλων, η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, οι παροχές υγείας, η πρόσβαση στην εργασία καθώς και οι παροχές του κράτους και της πολιτείας για την αντιμετώπιση της καθημερινότητάς τους τουλάχιστον το πρώτο διάστημα μετεγκατάστασης τους, εντάσσονται σ’ ένα σχεδιασμό από τον οποίο η πόλη μας δεν μπορεί να απέχει και να μείνει αμέτοχη.
Ο δήμος, οι φορείς της πόλης σε συνεργασία με το κράτος και τους πολίτες πρέπει να χαράξουν και να οργανώσουν τη διαδικασία εγκατάστασης Προσφύγων και Μεταναστών στον Πειραιά. Να δημιουργήσουμε τις υποδομές που απαιτούνται, κινητοποιώντας όλες τις δυνάμεις της πόλης σε αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει να ενεργοποιηθούν οι επιτροπές του δήμου, να διευρυνθούν με εκπροσώπους των φορέων της πόλης, να συζητήσουν με τους κατοίκους με σκοπό τη λειτουργική ένταξη των Προσφύγων και Μεταναστών στη καθημερινή ζωή της πόλης μας. Να αναδείξουν όλα τα θετικά στοιχεία μιας ομαλής διαδικασίας ένταξης καθώς και τη σημασία του πολυπολιτισμικού χαρακτήρα της πόλης μας, που την χαρακτηρίζει από τις απαρχές της.
Το Λιμάνι της Αγωνίας - Πειραιάς η πόλη μας, με τη γνώση, την εμπειρία, αλλά και την ευαισθησία του προς τις ευάλωτες ομάδες, θα είναι αρωγός σε κάθε δράση με κατεύθυνση τη διασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης όλων αυτών των συνανθρώπων μας που ξεριζώθηκαν από τις πατρίδες τους, αψήφησαν τους κινδύνους, πάλεψαν με τα κύματα και το θάνατο για ένα καλύτερο αύριο για τους ίδιους και τα παιδιά τους.
Συνοψίζοντας, το ΛτΑ προτείνει:
- Νόμιμα έγγραφα, ΟΧΙ παράνομοι – παράτυποι άνθρωποι στη χώρα μας, ανεξάρτητα από τον χρόνο εισόδου σε αυτήν.
- Ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης στα ανοικτά κέντρα φιλοξενίας. Να κλείσουν άμεσα τα κλειστά κέντρα φιλοξενίας – κράτησης.
- Λειτουργική ένταξη των Προσφύγων –διαμονή, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εκπαίδευση, δυνατότητα εργασίας, αξιοποίηση των ικανοτήτων και δυνατοτήτων τους– με σεβασμό στη διαφορετικότητα τους.
- Πολίτες και κράτος, σε μια δημιουργική συνεργασία, να αναπτύξουν μια άλλη συνείδηση αποδοχής του διαφορετικού και αρμονικής συνύπαρξης.
Όλα αυτά αποτελούν στοιχεία ανάπτυξης ενός πολιτισμού – δομικό στοιχείο της πόλης μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου